شعرمن

درد هجری کشیده ام که مپرس                            راز ورمزی گشوده ام که مپرس 

درد این دل به سوز وساز چنان                             گفته ام برخدای خود که مپرس 

عشق را در هوای کوی درش                               در دلم زنده کرده ام که مپرس 

  با دعا و  نیاز نیمه  شبی                                    ره روشن رسیده ام  که مپرس 

   به هوای زدودن غم دل                                       دلبری بر گزیده ام که مپرس 

بعد آن ناله ایی به درگاهش                                  به نشاطی رسیده ام که مپرس 

  وان سحرگه ز نغمه بلبل                                         حمدهایی شنیده ام که مپرس      

وزنسیم بهار درباغی                                     شعر عرفان شنیده ام که مپرس  

                  آخر الامر در پس هر شب                 

     دیده ام نور روشنی که مپرس  

میرزارحیمی