آرزوی پایان ناپذیر انسان

 ما همیشه در میل و آرزو زندگی می کنیم. آرزومندی یعنی ناخرسندی. یعنی اینکه وضع موجود مناسب نیست، مطلوب نیست. طبیعت میل و آرزو چنین است که هیچگاه برآورده نمی شود. تو می توانی هرقدر آرزو می کنی از چیزی بهره مند شوی، اما در همان لحظه بهره مند شدن تو، آرزویت از تو سبقت می گیرد و شروع به فزون خواهی می کند. میل و آرزو هیچ محدودیتی نمی شناسد، حرص و آزش نامحدود است. شبیه به افق آسمان است. آسمان در هیچ نقطه ای با زمین تلاقی نمی کند. فقط در ظاهر اینگونه بنظر می رسد. تو باید از میل و آرزو و بیهودگی آن آگاه شوی. با این آگاهی است که میل و آرزو ناپدید می شود و با آرامشی عمیق در خانه می مانی. به یاد داشته باش: یگانه آشفتگی خاطر، میل و آرزوست.