شعرمن

باسوز دل خوانم ترا تابی خود از خویشم کنی 

                                                                   دراین دیار پر غمین  عاشقتر از  پیشم کنی 

هرلحظه می جویم ترا چون گل همی بویم ترا 

                                                                   تا همچو ابری در  بهار گریانتر از  پیشم کنی 

گرعشق غم دارد خدا ور شورو شوق آرد به ما 

                                                           عشقت فزون خواهم به دل غمگینتر از پیشم کنی 

بی عشق مگذارم دمی دراین دیاربی کسی 

                                                                    گرمی بده با نور خود سوزانتر از پیشم کنی 

ره بر رحیمی بسته شد وانگه روانم خسته شد 

                                                                 راهی  به دل یابی دگر روشنتر از پیشم  کنی

نظرات 2 + ارسال نظر
باقری چهارشنبه 19 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 07:26 ب.ظ http://haqiqat.mihanblog.com

شخصی از بهلول پرسید:
می توانی بگویی زندگی آدمیان مانند چیست ؟

بهلول جواب داد: زندگی مردم مانند نردبان دو طرفه است که از یک طرفش سن آنها بالا می رود و از طرف دیگر زندگی آنها پائین می آید .


باشد که زندگی و آداب بزرگان راه زندگی ما بنده گان حقیر گردد


گرشبی میهمان جانات کنند
گول نعمت را مخور مشغول صاحب خانه باش


سلام وعرض ادب واحترام به شما دوست بزرگوار

حسین پنج‌شنبه 20 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 01:08 ق.ظ http://www.akslar.com

سلام دوست گرامی هر روز به وبلاگ شما سر میزنم واقعا حرف نداره خسته نباشید میگم به شما و ارزوی موفقیت دارم برای شما

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد