لاهرود

شعرمن

باسوز دل خوانم ترا تابی خود از خویشم کنی 

                                                                   دراین دیار پر غمین  عاشقتر از  پیشم کنی 

هرلحظه می جویم ترا چون گل همی بویم ترا 

                                                                   تا همچو ابری در  بهار گریانتر از  پیشم کنی 

گرعشق غم دارد خدا ور شورو شوق آرد به ما 

                                                           عشقت فزون خواهم به دل غمگینتر از پیشم کنی 

بی عشق مگذارم دمی دراین دیاربی کسی 

                                                                    گرمی بده با نور خود سوزانتر از پیشم کنی 

ره بر رحیمی بسته شد وانگه روانم خسته شد 

                                                                 راهی  به دل یابی دگر روشنتر از پیشم  کنی

شعرمن

خدایا این چه غوغا‌ییست پنهان در دل وجانم      چه رازی دارد این حکمت جوابی پرگهردارد 

نشانت از که پرسم من که امدادی کند مارا        به هر کس میرسم آنهم معمایی چومن دارد 

                                                     _{شعرازفردین میرزارحیمی} 

_{سالروزولادت دخت پیامبراکرم(ص)حضرت فاطمه زهرا(س) برعموم معتقدان به آنحضرت مبارکباد.}

شعرمن

روزی آخردلم ازپرده برون خواهد  شد                  فارغ  از قیدجهان  دگران خواهد شد

اشک چشمی که زیاران طلب وصل نمود          همچو موجی به سواحل فوران خواهد شد 

جان غمدیده که سوزد زفراقش جانا                  بهراجرش سوی آن سرو روان خواهدشد 

دردهجری که مراپیر نمود وقت شباب                 بعد صیقل به صدف درگران خواهدشد 

دیده ای را که رحیمی به گنه بست امشب          صبح صادق به نگاهش نگران خواهد شد

                                                 _{شعرازفردین میرزارحیمی}

شعرمن

یارب ارزانی بدارم عشق بی همتای خود           تا ببینم   قدرتت درخلوت    تنهای   خود 

دیده و   دل را   دگرگون ساز کز با  نور تو               دیده بیند آنچه نادیدست درپهنای خود 

یابسوزان این دلم تا شمع محفلها بود                یا مرا راهی بده درخاطر شبهای  خود